Szczawno-Zdrój, mało znana perełka, dzielnica Wałbrzycha

Data wykonania: 2009-08-26.

W Szczawnie-Zdroju kompleks pijalni wód mineralnych, hali spacerowej i teatru zdrojowego łączą się ze sobą. Obiekty zdrojowe znajdują się przy skwerze, z którego drugiej strony rozpościera się park zdrojowy.
Informacje zaczerpnięte z http://pl.wikipedia.org:
Pierwsza wzmianka o wtedy jeszcze wsi książęcej została zawarta w 1221[14], w „Księdze Henrykowskiej” (dokument Henryka I Brodatego). Od końca XIV wieku włączono ją do dóbr zamku Książ[14]. Losy wsi zmieniały się wraz z dziejami zamku. W 1392, po śmierci ks. Agnieszki, żony Bolka II, Szczawno przeszło w ręce króla czeskiego Wacława. W 1410 wykupił je Janko z Chociemic z rąk braci Conrada i Albrechta Salzbornów. Od 1464 Szczawno wraz z Książem ponownie przechodzi w ręce króla czeskiego[potrzebne źródło].

Uzdrowiskowy charakter Szczawna-Zdrój był znany od średniowiecza[14]. Bogate jest w wody lecznicze, szczawy wodorowęglanowo-sodowo-wapniowo[14]. Po raz pierwszy właściwości lecznicze wód zbadał i potwierdził nadworny lekarz Hochbergów – Caspar Schwenckfeldt w 1597[15]. Skład chemiczny wód, medyczne ich zastosowanie oraz wyniki przeprowadzonych analiz, zostały opisane w wydanej we Wrocławiu w 1777 r. broszurze pt. Publiczne Uwiadomienie Zdroiów Zdrowych lub wód mineralnych leczących na Śląsku w Kodowie, Reynercu, Altwasser, Szarlotenbrun, Salcbrun i Flinsbergu się znaydujących. Był to dokonany przez Dawida Vogla przekład opublikowanej w 1774 r. książeczki Johanna Gotfrieda Morgenbessera, wrocławskiego lekarza i chemika[16]. Szczawno zyskało popularność w I poł. XIX wieku, kiedy to dzięki Augustowi Zemplinowi rozbudowano uzdrowisko i w miejscowości powstał teatr i park zdrojowy[17]. Hochbergowie byli właścicielami Szczawna do 1934[14].

W 1946 miejscowość została włączona do nowo powstałego województwa wrocławskiego na terenie powojennej Polski. W okresie od 1945 do 1946 funkcjonowała nazwa Solice Zdrój, ostatecznie przyjęto jednak obecną formę.