Dziedziniec Zamku Królewskiego w Niepołomicach

Data wykonana: 2010-08-27

Budowę murowanej warowni w Niepołomicach rozpoczęto w połowie XIV stulecia z fundacji Kazimierza Wielkiego. Wraz z tą inwestycją rozwijała się osada, mająca w przyszłości pełnić rolę gospodarczego zaplecza dla królewskiej rezydencji. Zamek szybko stał się ulubionym miejscem pobytu ostatniego Piasta, ale jego rozkwit nastąpił dopiero w czasach panowania Władysława Jagiełły, który z tylko sobie znanych powodów wyraźnie nie lubił Krakowa i kiedy musiał rezydować w Małopolsce (a robił to rzadko), zamieszkiwał właśnie w Niepołomicach. Tam odbywały się doroczne spotkania króla i jego rady, a także wielkie polowania z udziałem zagranicznych dostojników. W połowie XV stulecia Władysław Warneńczyk oddał warownię w zastaw Michałowi Dybaczowi i odtąd aż do końca XVIII wieku zamek pozostawał (z krótkimi przerwami) w rękach prywatnych rodów: Czuryłów, Branickich oraz Lubomirskich.
Okres nowożytny przyniósł budowli zmiany, które całkowicie odmieniły jej formę i przeznaczenie. Pierwsze modernizacje rozpoczął po 1506 roku Zygmunt Stary, a ostateczny kształt renesansowej rezydencji uzyskał zamek w czasach Zygmunta Augusta, który kontynuował dzieło rozgrzebane przez ojca zaraz po usunięciu szkód spowodowanych przez pożogę w roku 1550. Projekty przygotował i prace budowlane nadzorował wówczas sam mistrz Tomasz Grzymała, a współpracowali z nim polscy i włoscy rzemieślnicy, m.in. Santi Gucci. Kres świetności budowli przyniosły barbarzyńskie najazdy szwedzkie, w wyniku których (1655) okupanci ograbili Niepołomice, zburzyli kościół, a w częściowo zniszczonym zamku urządzili magazyn żywności, wywożąc wcześniej całe jego wyposażenie. Po rozbiorze Polski w 1772 pojawili się Austriacy, którzy po zaadaptowaniu obiektu na koszary rozebrali jego drugie piętro. Odtąd nadgryziona szwedzką kulą i bezlitosnym zębem czasu rezydencja systematycznie chyliła się ku upadkowi. W okresie międzywojennym i po wojnie pełniła ona funkcję obiektu użyteczności publicznej. W roku 1991 zabytek stał się własnością Gminy Niepołomice, przystąpiono wtedy do kompleksowych prac renowacyjnych i remontowych, które mają na celu przywrócenie dawnego blasku tej cennej budowli.
Cytat pochodzi ze strony http://www.zamkipolskie.com/niepo/niepo.html

Jeœli chcesz zobaczyć więcej panoram wykonanych w pobliżu, obejrzyj wycieczkę wirtualną.