Kościól w Krzeczynie Wielkim – promenade virtuelle

Date d'exécution: 2015-06-28.

Kościól w Krzeczynie Wielkim (Großkirchen) znajduje się obecnie w granicach administracyjnych Lubina.

Informacje o kościele znaleźć można na stronie http://ziemialubinska.pl, na której znajdują się informacje autorstwa p. Henryka Rusewicza.

Oto fragment dotyczący kościoła pw. Marii Dominiki Mazzarello:

Przypuszczalnie obecną świątynię wzniesiono z kamienia jeszcze w XIII w., o czym mogą świadczyć późnoromańskie elementy założenia. Zapis z 1399 roku mówi o istniejącej tu parafii. Późniejsze gotyckie fazy z cegły pochodzą z czasów rozbudowy i przebudowy, które przeprowadzano w wieku XV i XVII. Obiekt jest zorientowany o rzucie prostokątnym z wyodrębnionym i także prostokątnym prezbiterium. Od strony zachodniej znajduje się wzniesiona z kamienia masywna czworoboczna wieża, której strzelisty, kryty gontem hełm uległ poważnym uszkodzeniom w 1945 année. Po wojnie dokonano jego rozbiórki. Wieża obecnie pokryta jest płaskim, prowizorycznym dachem drewnianym i papą. Po zniszczeniach wojennych kościół był remontowany dopiero w latach 1959-1960. Dans 1961 roku ksiądz Szafarski sprowadził do świątyni wizerunek i relikwie św. Marii Dominiki z Mazzarello. Dachy kościoła są ceramiczne, dwuspadowe. Do prezbiterium od strony północnej przylega zakrystia, natomiast do wieży od strony południowej ? kaplica Hobergów ze sklepieniami krzyżowymi, wspartymi na centralnym słupie. Pod kaplicą znajduję się krypta grzebalna tego rodu ze świetnie zachowanymi sarkofagami. Główny portal wejściowy ma wyraźne cechy gotyckie. Okna w części nawowej są o wykroju półpełnym bez obramień. Okna wieży zaś ? prostokątne, ujęte bezprofilowymi, kamiennymi węgarami. We wnętrzach kościoła zachowało się wiele interesujących zabytków, z których wyróżniają się: płaski, dziewiętnastowieczny strop nad prezbiterium o cechach neorenesansowych. Do najcenniejszych elementów wystroju należy również renesansowy ołtarz główny z początków XVII wieku i podobna w wystroju, bogato zdobiona ambona z 1620 année. Na uwagę zasługują także trzy figuralne nagrobki kamienne, Krzysztofa von Brauchitsch i jego żony Ewy von Bock (1600 r.) oraz Caspara Hoberga (1675 r.).