Klasztor Relikwii Świętego Krzyża – krypta J. Wiśniowieckiego

Data wykonana: 2010-08-18

Jeremi Michał Korybut Wiśniowiecki (zwany Jaremą) herbu Korybut (ur. 17 sierpnia 1612 w Łubniach, zm. 20 sierpnia 1651 w obozie pod Pawołoczą prawd. w wyniku epidemii) ? książę na Wiśniowcu, Łubniach i Chorolu, energiczny dowódca wojsk koronnych, wojewoda ruski od 1646, starosta przemyski, przasnyski, nowotarski, hadziacki, kaniowski.
Ojciec króla polskiego Michała Korybuta Wiśniowieckiego.

Odegrał niepoślednią rolę w tłumieniu powstania Chmielnickiego (1648-1651). (m.in. bitwa pod Konstantynowem). Był faktycznym dowódcą obrony Zbaraża (1649) oraz przyczynił się do zwycięstwa nad siłami kozacko-tatarskimi w bitwie pod Beresteczkiem (1651), gdzie dowodził jazdą lewego skrzydła.

Dziedzic wielkich dóbr w województwie ruskim, wołyńskim i przede wszystkim kompleksu dóbr łubniańskich w województwie kijowskim na Zadnieprzu. Intensywnie kolonizował Zadnieprze. Posiadał własną armię, której liczebność wahała się od 2000 do 6000 żołnierzy.
Jego osoba została unieśmiertelniona w Trylogii Henryka Sienkiewicza, jednak wśród historyków osoba księcia budzi kontrowersje ze względu na bardzo brutalną formę sprawowania władzy, która jednak umożliwiła mu przejęcie i utrzymanie wielu kresowych posiadłości. Dużo wątpliwości budzi również stosowana przez Jaremę polityka tłumienia powstania Chmielnickiego, poprzez stosowanie okrutnych represji (m.in wbijania na pal). Z drugiej jednak strony należy podkreślić zdolności dowódcze księcia oraz dodatni wpływ, jaki miał na morale wojska.

Jego domniemane zmumifikowane zwłoki oglądać można w krypcie klasztoru na Świętym Krzyżu. Współczesne badania sądowo-lekarskie z 1980 r. podają jednak w wątpliwość, czy przechowywane tam zmumifikowane zwłoki mężczyzny są w istocie ciałem Jeremiego Wiśniowieckiego, lecz badań porównawczych DNA do tej pory nie wykonano.

Żródło: http://wikipedia.org